ไอมัล ข่าน เป็นนักตบลูกยางชื่อดังที่ผ่านการเล่นให้กับหลาย ๆ สโมสรมาแล้ว และเคยมาร่วมเล่นในวอลเลย์บอลไทยแลนด์ลีกกับทีม นครราชศรีมา อีกด้วย ปัจจุบันเจ้าตัวอายุ 33 ปี สูง 205 ซม. น้ำหนักประมาณ 85 กก. กระโดดตบ 350 ซม. กระโดดบล็อก 330 ซม. เป็นผู้เล่นตำแหน่งบีหลัง โดยนักกีฬาคนนี้จะมีความน่าสนใจเพียงใด เราจะพาเพื่อน ๆ ไปหาคำตอบกันในบทความ ไอมัล ข่าน (Aimal Khan) ชีวิตที่อุทิศให้วอลเลย์บอล กันเลยดีกว่า
ไอมัล ข่าน เริ่มเข้าสู่การเป็นนักตบลูกยางเมื่อปี ค.ศ. 2005 ซึ่งกีฬาอย่างแรกที่เขาเล่นจริง ๆ ก็คือแบดมินตัน แต่ด้วยความที่ครอบครัวของเจ้าตัวหลงใหลในวอลเลย์บอลมาก ๆ ทุกคนล้วนใช้เวลาว่างในการเล่นกีฬาชนิดนี้ด้วยกัน และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขามีรูปร่างที่สูงใหญ่
หลังจากเล่นวอลเลย์บอลได้เพียง 2 ปี ลุงของเขาก็แนะนำให้รู้จักกับสมาคมกีฬาในจังหวัด (ไคเบอร์ ปัคตูนควา) จนสุดท้าย ไอมัล ได้รับการคัดเลือกให้เข้าร่วมแคมป์เยาวชนทีมชาติปากีสถานเมื่อปี ค.ศ. 2007 เนื่องจากเจ้าตัวมีความโดดเด่นเรื่องความสูงจึงทำให้ได้เปรียบเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกันเป็นอย่างมาก
ไอมัล ข่าน กล่าวว่า “สำหรับเรื่องความสูงในวอลเลย์บอลนั้นสำคัญมาก ๆ มันทำให้นักกีฬาได้เปรียบยิ่งเวลาอยู่ใกล้ตาข่าย แต่จริง ๆ มันไม่ใช่ทั้งหมด เพราะผู้เล่นบางคน หรือบางทีมโดยเฉลี่ยก็ไม่ได้มีความสูงมากนักก็ยังสามารถทดแทนด้วยทักษะอื่น ๆ”
เมื่อเวลาผ่านไปความพยายามของ ไอมัล ข่าน ก็ก่อเกิดผล โดยเขาได้รับเลือกให้ติดทีมชาติเยาวชนของปากีสถาน และเข้าการแข่งขันเยาวชนอายุต่ำกว่า 20 ปี ชิงแชมป์เอเชีย 2008 ณ กรุงเตหะราน ประเทศอิหร่าน โดยทัวร์นาเมนต์นี้ ปากีสถานโชว์ฟอร์มได้เป็นอย่างดี พร้อมคว้าเหรียญทองแดงมาคล้องคอได้สำเร็จ เมื่อทีมชุดนี้ทำผลงานอย่างยอดเยี่ยมก็ต้องมีการต่อยอดด้วยการสร้างความเชื่อมั่นเพื่อให้ก้าวขึ้นไปอีกระดับ และเพื่อให้พวกเขากลายเป็นอนาคตใหม่ในทีมชาติชุดใหญ่ของปากีสถานต่อไป
สำหรับกีฬาวอลเลย์บอลนั้นถือว่าได้รับความนิยมมาก ๆ ในประเทศปากีสถาน หากลองดูผลงานของพวกเขาก็จะพบว่าทำได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน แถมยังได้แรงสนับสนุนจากชาวปากีสถานทุกเพศทุกวัย ขนาดการแข่งขันระดับท้องถิ่นที่ผู้คนต้องควักเงินจ่ายค่าจัดงานกันเองก็ยังมีผู้เข้าร่วมมากมาย ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะตัดสินใจทำสิ่งใด พวกเขาก็เชื่อว่ามันจะนำมาซึ่งความสุข และมีรอยยิ้มเปื้อนอยู่บนใบหน้า ไม่ว่าจะเพื่อวัตถุประสงค์ใด เพื่อความสนุก หรือเพื่อการแข่งขันแบบจริงจัง เช่นเดียวกับ ไอมัล ข่าน ซึ่งในตอนเล่นวอลเลย์บอลเขามีความมุ่งมั่นกระตือรือร้น และมีความรักในสิ่งที่กำลังทำอยู่
ไอมัล ข่าน บอกว่า “ประสบการณ์ที่ดีที่สุดของผมเกิดขึ้นเมื่อผมเล่นให้กับทีมชาติปากีสถาน ในการแข่งขันโอลิมปิกเกมส์ 2012 ซึ่งช่วงนั้นต้องเผชิญหน้ากับชาติอื่น ๆ ที่มีความแข็งแกร่งหลายต่อหลายทีมเช่น ประเทศฝรั่งเศส, ปะเทศอียิปต์ หรือประเทศเจ้าภาพอย่างบัลแกเรีย และนี่เป็นครั้งแรกที่ทีมของเขาได้ลงแข่งขันรอบคัดเลือกในโอลิมปิก มันจึงทำให้ผมพร้อมเพื่อนร่วมทีมทุกคนตื่นเต้นมาก ๆ ที่ได้ต่อสู้กับทีมที่มีอันดับโลกสูงกว่า ถึงแม้สุดท้ายปากีสถานจะแพ้ในทัวร์นาเมนต์ และล้มเหลวในการแข่งขันครั้งนั้น แต่เราก็ได้รับประสบการณ์อันมีค่าซึ่งไม่อาจมีอะไรมาทดแทนมันได้”
ส่วนการเล่นกับสโมสรช่วงแรกที่ ไอมัล ข่าน สังกัดอยู่กับ วัปดา วีซี (WAPDA VC) ซึ่งเป็นบริษัทไฟฟ้าของรัฐบาลปากีสถาน พวกเขาได้ไปเล่นทัวร์นาเมนต์ระดับประเทศ และระดับเอเชียเมื่อปี ค.ศ. 2018 แถมยังเป็นตัวแทนของลีกปากีสถานไปแข่งขันรายการสโมสรชายชิงแชมป์เอเชีย โดย ณ ประเทศพม่านี่เองที่ วัปดา วีซี สามารถจบเป็นอันดับ 3 ในประวัติศาสตร์ ซึ่งถือว่าเป็นผลงานที่ดีที่สุดของช่วง 6 ปี และ ไอมัล ข่าน ยังคว้ารางวัลตำแหน่งบีหลังยอดเยี่ยมมาครองได้อีกด้วย
ถึงกีฬาวอลเลย์บอลจะได้รับความนิยม และตอบรับกับชาวปากีสถานขนาดไหน แต่มันดันกลับไม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลเท่าไรนัก อาจจะเป็นเพราะกีฬาที่เป็นจุดขายของประเทศสุด ๆ ก็คือคริกเก็ตอยู่ดี ซึ่งทำให้รัฐบาลทุ่มเทกับคริกเก็ตแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่สำหรับกีฬาชนิดอื่น หรือวอลเลย์บอลจึงกลายเป็นส่วนที่รองลงมา
“วอลเลย์บอลต้องได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติม สิ่งแรกเลยก็คือการสนับสนุนจากรัฐบาลในรูปแบบของการส่งเสริมทางการเงินให้กับสมาคม และบรรดาผู้เล่น รวมถึงต้องจัดให้มีลีกอาชีพที่ปากีสถาน เนื่องจากผู้เล่นเก่ง ๆ หลายคนไปเล่นยังลีกต่างชาติเพราะลีกในประเทศไม่แข็งแกร่งพอ ทำให้ความต่างของระดับผู้เล่นจากลีกในประเทศกับผู้เล่นที่เดินทางไปเล่นในลีกต่างประเทศก็แตกต่างกันพอสมควร อย่างไรก็ตามระดับของวอลเลย์บอลปากีสถานนั้นเริ่มดีขึ้นกว่าเดิมมาก เรามีการพัฒนาในทัวร์นาเมนต์ระดับนานาชาติ และนอกจากการแข่งขันชิงแชมป์เอเชียแล้ว การแข่งขันอันสำคัญอีกรายการหนึ่งของปากีสถานก็คือการแข่งขันกีฬาแห่งภูมิภาคเอเชียใต้ (South Asian Games)
สำหรับทัวร์นาเมนต์ South Asian Games ครั้งที่ 12 ปี ค.ศ. 2016 ที่ประเทศอินเดีย ปากีสถานสามารถคว้าเหรียญทองแดงมาได้ ซึ่งพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นในปี ค.ศ. 2019 เพราะ ณ ประเทศเนปาลนั้น ปากีสถานขยับอันดับขึ้นมาจนถึงตำแหน่งรองชนะเลิศแบบสูสีในนัดชิงกับอินเดีย
พอเข้าสู่ฤดูกาล 2020 ไอมัล ข่าน ได้ย้ายมาลงเล่นในวอลเลย์บอลไทยแลนด์ลีก และเป็นตัวความหวังให้กับ นครราชสีมา เดอะมอลล์ วีซี แต่โชคร้ายเพราะต้องเจอกับสถานการณ์โควิด 19 ระบาดพอดี ทำให้เจ้าตัวได้เล่นแค่ฤดูกาลปกติ ซึ่งเมื่อการแข่งขันถูกระงับจึงทำให้นักตบลูกยางชาวต่างชาติหลายคนต้องย้ายกลับไปยังประเทศของตนเอง แต่สุดท้ายแล้วในฤดูกาลนั้นสโมสร นครราชสีมาก็ยังแชมป์มาครองได้สำเร็จ
โดย ไอมัล ข่าน รู้สึกทั้งดาย และเสียใจที่พลาดโอกาสสำคัญ แต่เขาก็ดีใจกับสโมสรด้วยเช่นกัน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาก็เคยลงเล่นในลีกต่างชาติมาแล้วหลายทีม ไม่ว่าจะเป็นสโมสร Al-Seeb Club ในลีกโอมาน, ไท่จง แบงก์ ในลีกไต้หวัน, Al Ain Club ในลีกสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์, Al-Khaleej Saihat ในลีกซาอุดิอาระเบีย และ Al-Gharafa SC Doha ในลีกกาตาร์ แล้วจึงค่อยมาอยู่กับ นครราชสีมา เดอะมอลล์ วีซี ในไทยลีก
ซึ่งในไทยแลนด์ลีกถือเป็นอีก 1 ลีกที่เขาได้รับประสบการณ์อันดี ไม่ว่าจะเป็นการจัดการ โค้ช และเพื่อนร่วมทีม เขาไม่มีปัญหาอะไรที่ไทยเลย และยังพยามเล่นอย่างเต็มที่เพื่อสร้างผลงานที่ยอดเยี่ยมให้กับสโมสรเพียงแต่โชคร้ายไปหน่อยเพราะต้องเผชิญกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันอย่างโควิด 19
ถึงปัจจุบันเขาจะอายุ 33 ปี แล้วแต่ยังไม่ได้คิดเรื่องการเลิกเล่นวอลเลย์บอล แต่หากถึงเวลานั้นเขาก็ต้องการจะทำงานเป็นโค้ชต่อ ส่วนเรื่องลูก ๆ เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องเป็นนักวอลเลย์บอลเช่นเดียวกับตนเอง
ในช่วงที่ทั่วโลกกำลังกังวลใจกับการแพร่ระบาดของโควิด 19 เขาก็รู้สึกเครียดเช่นกัน เพราะตอน ไอมัล ข่าน กลับมาจากเมืองไทยก็ต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดของประเทศปากีสถาน มีความเข้มงวดในเรื่องต่าง ๆ มัยจึงกลายเป็นเรื่องยากมาก ๆ ที่ตนเองจะคงความฟิตไว้เหมือนเดิม ซึ่งเขาพยามออกกำลังกายในบ้าน แต่แน่นอนว่าระดับความฟิตย่อมไม่เหมือนกับตอนซ้อมกับทีม เมื่อสถานการณ์ไม่แน่นอนมันก็คาดเดาไม่ออกว่าจะคลี่คลายตอนไหน แต่สุดท้ายพอทุกอย่างดีขึ้นแล้วเขาก็สามารถกลับมาเล่นวอลเลย์บอลได้อย่างมีความสุขเช่นเคย
ในช่วงท้าย ไอมัล ข่าน อยากจะขอบคุณทุก ๆ คนที่คอยติดตามพร้อมทั้งสนับสนุนเขา ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่ แฟน ๆ วอลเลย์บอลทุก ๆ คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณลุงของตนเองที่ช่วยมอบแรงจูงใจให้เขากลายเป็นนักตบลูกยางแบบทุกวันนี้ รวมไปถึงการสนับสนุนของ AVC สุดท้ายเจ้าตัวขอฝากถึงเพื่อน ๆ ในวงการวอลเลย์บอลในปากีสถาน และต่างประเทศให้รักษาความฟิต เป็นกำลังใจให้กันและกันเพราะนักวอลเลย์บอลทั้งหมดนั้นคือครอบครัวเดียวกัน และนี้ก็คือบทสรุปของ ไอมัล ข่าน (Aimal Khan) ชีวิตที่อุทิศให้วอลเลย์บอล